9 Written explanations of Anna FOTYGA

Swoją ocenę sytuacji w północnej Syrii przedstawiłam w klarowny sposób podczas wczorajszej debaty. Uważam jednak, że tekst zaproponowany przez Grupę EKR o wiele lepiej, w holistyczny sposób oddaje sytuację w regionie. Dlatego wstrzymałam się od głosu nad tekstem wspólnym kilku grup.

Popieram propozycje KE dotyczące przede wszystkim mobilizacji dostępnych jeszcze środków w ramach programów operacyjnych polityki spójności bieżącej perspektywy, a także środków przeznaczonych na zaliczki, które nie zostały wydatkowane przez państwa członkowskie w 2019 r. Chciałabym jednak zauważyć, iż nie są to dodatkowe środki finansowe, a środki pozostające w większości w kopertach narodowych państw członkowskich. W moim przekonaniu działania proponowane przez KE są jednak niewystarczające w obliczu skali wyzwań, nie tylko w wymiarze finansowym, ale przede wszystkim w zakresie narzędzi i mechanizmów wsparcia. Dlatego apeluję do Komisji o przygotowanie kolejnego, bardziej kompleksowego pakietu zmian wspierającego państwa członkowskie w walce z COVID-19.Nowy pakiet zmian w polityce spójności powinien maksymalnie uelastyczniać wdrażanie programów i projektów, a także upraszczać zarządzanie finansowe i zwiększać płynność finansową państw członkowskich i beneficjentów. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przedstawienia szczegółowych propozycji w tym obszarze i ich przedyskutowania z Komisją Europejską.Komisja powinna w szczególności zaproponować stosowne zmiany także w innych rozporządzeniach polityki spójności, w tym w zakresie EFS oraz EFRROW, a także rozszerzyć proponowane zmiany w pozostałych rozporządzeniach polityki spójności, w tym w EFMR. Wskazane byłoby też poszukiwanie innych źródeł finansowania, np. w ramach Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji.

. – Popieram omawiany dzisiaj, opracowany przez Komisję i Radę, drugi pakiet zwalczania pandemii i jej konsekwencji. Procedowane 10 projektów to dobre – uzgodnione z państwami członkowskimi – rozwiązania. Wyzwania, z którymi musimy się zmierzyć, są bezprecedensowe i wymagają elastyczności, uproszczeń procedur, zmiany kwalifikowalności poniesionych kosztów czy też wyeliminowania biurokratycznego obciążenia administracji publicznych. Konieczne jest zasilenie instrumentu na rzecz wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych na terenie Unii oraz Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności/rescEU dodatkowymi środkami, aby usprawnić gromadzenie zapasów i koordynację dystrybucji podstawowych zasobów w całej Europie.Dzięki wprowadzonym dziś zmianom możliwe będzie uruchomienie wszystkich dostępnych środków z EFRR, Funduszu Spójności i EFS oraz przeznaczenie ich na walkę z pandemią COVID-19. Państwa członkowskie i regiony będą mogły uruchomić więcej środków na rozszerzenie i wydłużenie programów wsparcia zatrudnienia, na wsparcie kapitału obrotowego MŚP oraz na natychmiastowe wydatki w sektorze opieki zdrowotnej. Dobrze, iż – poza początkową mobilizacją dostępnych rezerw gotówkowych w europejskich funduszach strukturalnych i inwestycyjnych (EFSI) dla natychmiastowej walki z kryzysem – możemy mówić o dodatkowych działaniach w obszarach polityk unijnych. Mam tu na myśli m.in. ochronę osób najbardziej potrzebujących, będących odbiorcami pomocy żywnościowej w ramach Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym (FEAD).Kolejnym wyzwaniem jest konieczność pozyskania znacznych dodatkowych zasobów oraz większej dostępności wyrobów medycznych o zasadniczym znaczeniu, stąd jak najbardziej wskazane jest uelastycznienie procedury certyfikacji wyrobów medycznych oraz odroczenie rozpoczęcia stosowania niektórych przepisów.Z kolei propozycje dopasowania Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego do realnych potrzeb sektora rybactwa w związku z wystąpieniem pandemii COVID-19 są spójne z oczekiwanymi, choć nie pokrywają się w pełni ze wszystkim postulatami rybaków.Chciałam jednak zwrócić uwagę, iż wobec znaczącej kwoty dostępnych środków w budżecie UE na rok 2020 Komisja Europejska powinna niezwłocznie zaproponować zdecydowane działania budżetowe po stronie płatności już w 2020 roku.Żałuję, iż podczas debaty nad projektem rezolucji PE mogliśmy usłyszeć wiele nieścisłości, a nawet jawnych kłamstw. Za skandal uważam, iż w największym globalnym kryzysie, jakim jest pandemia, część europosłów, w tym niestety także polskich, uznaje polityczne stygmatyzowanie władz mojego kraju za narzędzie walki z koronawirusem. Przestrzegam przed wykorzystaniem sytuacji kryzysowej do daleko idących zmian mających pogłębić integrację. Propozycje wspólnego zadłużenia czy nowych europejskich podatków muszą być dokładnie przemyślane. Obecny czas wymaga od nas konkretnych działań, a nie przepychania bocznymi drzwiami kontrowersyjnych projektów ideologicznych. Zaproponowany przez grupę EKR projekt rezolucji jest wolny od tych błędów i uważam go za lepszą propozycję niż upolityczniony wspólny projekt kilku grup.

Naszą rolą i obowiązkiem jest umiejscowienie Partnerstwa Wschodniego wysoko w agendzie UE. Szczególnie teraz, gdy pojawiają się nowe próby zbliżenia z Rosją. Sukces państw Partnerstwa Wschodniego jest najlepszą, a także najmniej kosztowną obroną przed Rosją. Cieszę się, iż udało nam się przygotować spójny i ambitny tekst zalecenia. Jako kontrsprawozdawca zdecydowanie popieram przedłożony dokument.

Jest to najlepsze od wielu lat sprawozdanie. Zgadzam się z wieloma zawartymi w nim zapisami. Cieszę się także, iż ujęto w nim szereg zaproponowanych przeze mnie poprawek, w tym dotyczących rosyjskiej agresji na Ukrainę, okupacji terytorium Gruzji, zagrożeń dla wolności żeglugi, konieczności zacieśnienia relacji z Tajwanem czy łamania przez Iran umowy JCPOA.Niestety, chociaż w bardziej wyważony sposób niż w poprzednich dokumentach, ponawiane są zapisy o autonomii strategicznej. Chociaż delikatnymi słowami, ale wciąż próbuje się narzucić głosowanie większościowe (QMV) w sprawach zagranicznych.W moim przekonaniu w dokumencie należało także odnieść się do popełnionych w trakcie niemieckiej prezydencji fundamentalnych błędów o geopolitycznych konsekwencjach: erozji relacji transatlantyckich przy jednoczesnym zacieśnianiu współpracy gospodarczej z komunistycznymi Chinami czy uporze przy kontynuacji Nord Stream 2, co stanowi wymierny polityczny sygnał dla Kremla. Dlatego w końcowym głosowaniu wstrzymałam się od głosu.

Głosowałam przeciwko rezolucji w sprawie ogłoszenia UE strefą wolności osób LGBTIQ. Jestem osobą, która zawsze opowiadała się za wolnością człowieka, jednak nie mogłam zagłosować za tą rezolucją z powodu kłamliwych stwierdzeń na temat Polski zawartych w dokumencie. Suwerenne państwo polskie nigdy w historii nie penalizowało osób ze względu na orientację seksualną. Wyjątkiem był okres zaborów, gdy rządzące na naszych terenach mocarstwa zaborcze: Austro-Węgry, Prusy i Rosja narzuciły na ziemiach polskich prawa antygejowskie, oraz czas rządów komunistów, gdy komunistyczne służby wykorzystywały orientację seksualną do szantażu (akcja „Hiacynt”).W większości krajów Europy Zachodniej karalność kontaktów homoseksualnych utrzymywana była do drugiej połowy XX wieku. Niemcy Zachodnie zalegalizowały kontakty homoseksualne w 1968 roku, NRD w 1990 r. Związki seksualne tej samej płci były surowo karane m.in.: w Danii (do 1933 r.), Szwecji (do 1944 r.), Austrii (do 1971 r.) czy w Norwegii (do 1972 r.). W USA do 1962 r. homoseksualizm karano więzieniem o zaostrzonym rygorze, a tzw. „sodomy law” w ostatnich stanach zniesiono w 2003 roku. Na tym tle Polska jawi się jako wyspa wolności. Paradoksem jest to, że polityczni spadkobiercy komunistów najaktywniej uczestniczą w kampanii przeciwko Polsce. Podobnie jak przedstawiciele krajów, w których penalizacja homoseksualizmu trwała najdłużej.

Cieszę się, iż mój apel z grudniowego posiedzenia komisji PETI o podjęcie przez Parlament problemu broni chemicznej w Bałtyku zaowocował tekstem, który dziś głosowaliśmy. Rezolucja zawiera wszystkie postulaty, o które zabiegałam. Parlament Europejski potwierdził dziś, że problem ten ma wymiar międzynarodowy i Unia Europejska, we współpracy z państwami członkowskimi, ale także Sojuszem Północnoatlantyckim, ma do odegrania bardzo dużą role w jego rozwiązaniu. W naszym dokumencie udało się zawrzeć szereg rekomendacji, które przedstawiłam już wcześniej Komisji Europejskiej w osobnym liście. Dziś głos ten Parlament wsparł niemal jednomyślnie 660 głosami za, przy jedynie 8 głosach przeciw. To bardzo mocny sygnał, który powinien skłonić KE do intensyfikacji prac i szybkiego przedstawienia PE planu działań na rzecz Bałtyku wolnego od zatopionej broni chemicznej, z korzyścią dla nas wszystkich.

Państwa zdecydowały o zaangażowaniu w Afganistanie na podstawie przyjętej jednogłośnie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, której celem było zwalczanie terroryzmu stanowiącego zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa światowego przy użyciu wszelkich dostępnych środków. Także dziś niezbędna jest jedność wobec powracających rządów talibów. Uważam, iż multilateralizm znowu powinien być właściwym narzędziem i odpowiedzią na to wyzwanie. Cieszę się, iż we wspólnej rezolucji zawarte zostały zaproponowane przez EKR zapisy. Nie z całym wspólnym tekstem mogę się jednak zgodzić – dlatego zaproponowałam dwie poprawki oraz głosowania oddzielne nad dwoma punktami. Główne przesłanie dokumentu oraz wspomniany apel o jedność skłoniły mnie, by, przy wyartykułowanych wyżej zastrzeżeniach, poprzeć rezolucję w głosowaniu.

Od 2014 roku niezachwianie wspieram walkę Ukrainy o niepodległość, suwerenność i integralność terytorialną. Rosyjska pełnoskalowa agresja w lutym 2022 roku unaoczniła także wielu innym graczom, iż dłużej nie można udawać, iż wspiera się Ukrainę słowami, równocześnie realizując wielkie biznesy z Rosją. Dlatego popieram ustanowienie Instrumentu na rzecz Ukrainy. Jednak zastąpienie w tekście kompromisowym decyzji wykonawczych Rady aktami delegowanymi Komisji Europejskiej ogranicza rolę państw członkowskich UE we wdrażaniu „Ukraine Facility” i kłóci się z moimi poglądami na temat wewnętrznego ustroju UE.Z tego względu zdecydowałam się wstrzymać od głosu nad projektem zmienionym przez Parlament, zalecając jednocześnie jak najszybsze skierowanie rozporządzeń do negocjacji międzyinstytucjonalnych. Mam nadzieję, iż podczas negocjacji instrument ten zostanie szybko przyjęty, a wskazana przeze mnie wada usunięta z końcowego kompromisu.